سحرگاه رمضان ۳۸ بود که منزل حاج علی اکبر در زرین شهر به عطر قدوم فرزندی از تبار نیکان و پاکان معطر شد .
رشد می کرد و در کشاورزی و دامداری کمک حال پدر بود.
هر سال بر تجربیاتش اضافه می شد همزمان با رشد جسمی، فکر و سهم دانسته هایش هم اضافه می شد و آن را مدیون دایی اش، امام جمعه ی وقت بود و همین سبب شد به زمره انقلابیون زرین شهر بپیوندد. او مطیع محض امام زمانش بود و مکتب مهدوی، او را به پیروی از امام امت کشاند.
شعله های جنگ که به پا خواست به جبهه رفت و شد معاون عملیات تیپ ۴۴ !
او بازیگر تئاتر بود و شاید کسی این را نداند که سرداری از تبار نیکان در صحنه ی هنر، جزو بهترینها بوده است.
او پیروی از ولی فقیه را نعمت بزرگی می دانست که خداوند به بندگانش ارزانی داشته و با تبعیت از آن باید به جنگ با استکبار بپردازیم.
در وصیت نامه اش نوشته به خاطر اسلام از خانواده جدا شدم تا اگر لیاقت شهادت داشتم قطره های خونم مثل باران به زمین برسد.
دلش بهشتی بود و ملائک به آن غبطه می خوردند .
دلش بُراقی بود که تا عرش برین رفت.
بنده ی سرگشته، وقتی به خدا می رسد همه ی خوبیها را وظیفه می داند و سردار باغبانی همینطور شده بود .
سرانجام این سردار صف شکن در تاریخ ۶۳/۱۲/۲۷ در شرق دجله و در عملیات بدر به آرزوی دیرینه اش رسید. و سوار بر بُراق عرشی ، راه بهشت را در پیش گرفت و پیکر مطهرش در گلزار شهدای زرین شهر آرام گرفت .
روحش شاد .