متولد ۴۵/۵/١۵ در نائین بود.
پدرش غلامرضا جبلی نائینی برای پسر نام محمد جواد را انتخاب کرد.
پدر کشاورز بود و محمد جواد هم بعد از اینکه دیپلمش را گرفت یار و کمک حال پدر شد. محمد جواد بنا به شهادت دوستانش، بسیار در اجرای تئاتر تبحر داشته و هنرمند این عرصه به شمار می رفته است.
صبر و اخلاق نیکویش را همگان گواهی کرده اند و خودش هم در وصیت نامه اش نوشته است: در برابر مشکلات صبر پیشه کنید و هرگز خسته نشوید و مواظب باشید، دشمنانتان بین شما تفرقه نیندازند.
محمد جواد همانطور که در دوران انقلاب با وجود سن کمش، حضور پر رنگی داشت با فرا رسیدن سن اعزام به خدمت، عزم میدان جهاد کرد و با بچه های سپاه نائین اعزام شد.
او می دانست تن، چهره ای است که جان را ظاهر می کند . او روح را مرکبی گرفته بود تا از این قفس ظاهر برهد. آری مساله محمد جواد با روشنفکران همین بود. آنها موفقیت را درب خانه شان می دیدند و محمد جواد در هجرت!
مردانه جنگید تا والفجر ۸، دریاچه نمک، اصابت ترکش و یک جسم ،پاره، اینها مشخصات یک عاشق است.
او در دوازدهمین روز از دوازدهمین ماه سال ۶۴ به آرزویش رسید و جاودانه شد.
روحش شاد.