پانزدهم خرداد ۱۳۴۹ بود که در خرمشهر در خانه حاج عبدالرسول ایزدی به دنیا آمد.
پدر که بازنشسته آموزش و پرورش بود نام علیرضا را برای پسر انتخاب کرد و سعی کافی در پرورش روح پسر به کار برد .
علیرضا کم کم بزرگ می شد و در کنار درس خواندن، اوقات فراغتش را با نقاشی پر میکرد و شد یک هنرمند .
خانواده اش جنگ که شروع شد به اصفهان آمدند و در شاهین شهر ساکن شدند، اوضاع جنگ حاد بود و فرمان امام به رفتن و جهاد کردن!
در این بین انتخاب شدگان رفتند و برگزیدگان شهید شدند .
در جبهه هرکس میخواست پیدایش کند یا مشغول طراحی بود و یا پشت فرمان لودر!
می رفتند انتهای خاکریز دنبالش، به مادر قول داده بود برگردد اما نمی دانست چطور!
جبهه منتظر حضورش بود او ناب و خالص انتخاب شد برای خدا و در آشیانه دلش جز مرغ عشق خدا پر نمی زد.
چه خوش بود لحظه هجرت گزیدن و جهاد، و چه خوش تر اینکه در جهاد کردن شهید شوی!
و من خسته و دلشکسته گوشه ای نشستم، مظلوم و پژمرده از جهل در برابر طوفان حوادث!
علیرضا آخرین روز اردیبهشت ۶۵ در حالی که به عنوان راننده ماشین راهسازی مشغول کار بود، ترکش خمپاره را عاشقانه در آغوش کشید و در هزار قله به مقام شهادت رسید.
در زمزمه ی عارفانه اش گفت: الهی به سوی تو آمدم و تو را در دل پروردم، چشمه ی عشق را به من بنمایان تا این دل سوخته را در آن شستشو دهم.
سرانجام پیکر مطهرش در گلزار شهدای شاهین شهر آرام گرفت.
روحش شاد.