سال ۳۳ در آقاجاری و منزل حاج یدااله به دنیا آمد.
شهریار تلاشگر بود و همین تلاشش بهانه ای شد بیاید و خستگی اش را با شهادت از بین ببرد. پدر و مادر زحمتکشی داشت و در کنار آنها تحصیلات خود را تا ششم ابتدایی طی کرد و بعد از آن عزم هجرت کرد و کارگر شرکت پلی اکریل شد.
در کنار کار در شرکت، در وقت آزادش نقشه های فرش را طرح می زد و به کارگاه های قالیبافی می داد.انقلاب که جرقه هایش زده شد ، شهریار رمضانپور شد یکی از ارکان مبارزه، و شرکتی فعال در برنامه های انقلابی داشت . تا زمانی که از خدا عمر گرفت در عملیات های دفاع مقدس شرکت و انجام وظیفه کرد. چرا که در وصیت نامه اش هم نوشت: «بر حسب وظیفه شرعی که دارم و می بینم که جنگ بین دو جناح حق و باطل در جریان است به هل من ناصر ینصرنی حسین (علیه السلام) و فرزند عزیزش امام خمینی لبیک گفتم، گرچه کوچکتر از آنم که بخواهم پیروی از مکتب حسین (علیه السلام) را بکنم.
دیگر خبری از بیسیم و بی سیم چی در والفجر ۸ نیست.
دیگر خبری از تک تیرانداز و آرپی جی زنش نسیت! خبری از خط شکن هایش نیست، همه یک گوشه، در برابر خدای متعال سجده ی قیامت کردند.
شهریار سه فرزند داشت و با این وجود می رفت تا انجام وظیفه کند. اینطور بود که سیمش وصل شد!
آیا شده یک بار ما از خودمان سوال کنیم که چرا رفتند؟ تکلیفشان چیست و چه بود؟ شهریار را امام زمانش انتخاب کرده بود باید، ببینم ویژگی هایش را، معرفتش را، صداقت و راستگویی اش و دل با صفا و شهدایی اش را!
او راه امام حسین ( علیه السلام ) را برای خودش انتخاب کرد و در منطقه عملیاتی والفجر ۸ به آسمانها پر کشید و سپس پیکر مطهرش در گلزار شهدای خولنجان آرام گرفت.
روحش شاد .