امروز گذرم به خانه شهیدی افتاد که در ابتدای ازدواجش آسمانی شد. کسی که دستانش را وقف خطاطی برای شهدا کرده بود.
در سفر به ورزنه و دیدن تمثال شهدایش که به خط زیبای قدیمی نگارش شده بود نظرم را به خود جلب کرد.
با یک پرس و جو فهمیدم خط رضا شهبازی هنرمند و خطاط اهل ورزنه، از جوانان دهه ۴٠ است.
رضا متولد ١٣۴٣ بود و تا پایان دوران راهنمایی درس خواند و بعد از آن دانشجوی دانشگاه روح الله گشت.
رضا فرمانده پایگاه ثارالله بود و خودش طراحی و خطاطی برای شهدا را انجام می داد، به تعبیری وقف شهدا بود.
اشرف رحیمی همسر شهید می گوید: زندگی کوتاه چهارماهه ام با رضا پراست از خاطراتی که از دهه شصت در ذهنم نقش بسته اند.
آری دیوار نویسی های قدیمی ورزنه را که می بینم همه شان می گویند اثر رضا هستند.
همسرش احترام به والدین، ولایتمداری و کمک به دیگران را از خصوصیات رضا می داند و می گوید: در یکسال و نیم که عقد بودم هر گاه از جبهه می آمد تمام وقت در اختیار پایگاه بود.
دلم می خواهد از آخرین صحبت هایشان بدانم چون آنها تنها ۴ ماه با هم زندگی کرده اند و حال وقت وداع است.
گویا به دل تازه عروس افتاده بود این وداع آخر است.
ساعتی گوشه حیاط می نشیند و گریه می کند. رضا می آید کنارش و از شرطی که زمان خواستگاری گذاشته می گوید: آری قرار بود تنها شرط ازدواجشان جبهه باشد.
با مروری در وصیت نامه رضا به یک بند تاثیر گذار میرسیم:
«ای خانواده شهدا! شما دِینتان را به اسلام ادا کردید. فرزندان شما به جوار حق شتافتند و این انقلاب را به دست شما سپردند، پس باید آن را حفظ کنید و حفظ آن حرکت در خط امام که همان راه خداست و شرکت در نمازهای جمعه ،جماعت، حفظ وحدت است و اکنون وقت گفتن لبیک به ندای حسین (ع) است.
دلهره، دل عروس خانواده را گرفته چون شب شهادت رضا خواب رودخانه ای از خون را دیده و حسی به وی خبر شهادت رضا را می دهد.
رضا در تاریخ ۲۳ خرداد ۶۷ در شلمچه، بر اثر اصابت ترکش خمپاره جاودانه شد و چند روز بعد در گلزار شهدای ورزنه به خاک سپرده شد.
روحش شاد.