سرفه … سرفه … سرفه !
حساب آنها که توی خیابان با صدای خشک نفس هایشان رد می شوند از دستم رد شده !
از درد به خود می پیچند و یک گوشه در خود مچاله می شوند و ریه هایشان اذن دخول هوا را صادر نمی کنند.
به او گفتم شملچه کجاست؟ فکه چه خبر؟ چشمانش پر از اشک شد، ریه هایش پر از شیمیایی آن مناطق بود و تنها یک جمله گفت: ماسک به تعداد همه نیروهایم نبود.
سردار بود و فرمانده! متولد ششم اسفند ۵۱ در اصفهان بود و پدرش حاج شکرا… ، کارگر کارخانه ریسندگی!
دیپلم را در رشته اقتصاد گرفت و سال ۶۶ ازدواج کرد.
حاصل این ازدواج دو دختر بود.
زمان انقلاب نوجوان بود اما پای ثابت مبارزات! جنگ که شد قامت پاسدار به خود گرفت و به ندای امام لبیک گفت.
سال ۶۵ بود که عراقی ها از پس سربازان امام در نبرد تن به تن برنیامدند و رو به نبردی ناجوانمردانه آوردند.
تولیدات کشورهای مدعی حقوق بشر را روی سر مردم بیگناه و رزمندگان ما امتحان کردند. که حاصلش همین شهادت های بعد از جنگ، خس خس سینه ها، نفس تنگی ها و … شد
سردار شهید محمد علی جنگعلی هم رزمنده بود و هم هنرمند! هنرش طراحی، خطاطی، نقاشی، عکاسی، و بازیگری بود.
سردار ۸ فروردین ۸۰ بر اثر عوارض شیمیایی به آرزوی دیرینه اش رسید و به یاران شهیدش پیوست.
این عشقی که سردار جبهه ها و نیروهایش را خدایی کرد، از روزی آغاز شد که محبت ارباب بی کفن به دلشان افتاد.
درست گفته اند که حب الحسین سرُّالاسرار شهداست! این کلماتی است که معانی بزرگی در بر دارد.
گاهی پشت همین کلمات یک دنیا حرف است! به گلستان شهدا که می روی نزدیکی های مرز شهید جنگعلی حس خاصی است. گویا از دوریش، آدم دیوانه می شود.
اینجا زمینش هم بوی عشق می دهد، هر وقتی دلم تنگ می شود اینجا می آیم.
عصر پنجشنبه که می شود، گلستان شهدا پاتوق بچه مذهبی هاست!
اینجا همه چیز خدایی است، راه رفتن هم!
خدا کند که شرمنده این سردار نشویم.
روحش شاد.